سایه‌ها

از آن‌چه واقعی است... .

۲ مطلب در ارديبهشت ۱۳۹۷ ثبت شده است

تو این‌جایی

بچّه تو صدای این روزهای مرا می‌شنوی؟ می‌شنوی با تو حرف می‌زنم، برایت شعر می‌خوانم، می‌گویم به چه چیزهایی فکر می‌کنم و به چه چیزهایی نباید فکر کنم؟ می‌شنوی صدای لالایی‌هایی که دارم برایت آماده می‌کنم؟
اگر می‌شنوی، حالا لابد می‌دانی اسمت چیست. صدایم را می‌شناسی و شاید تصوّری از چهره‌ام داشته باشی. خلقیّات مادرت را شناخته‌ای و دنیایش را کمی شناخته‌ای. تو این‌جایی بچّه. و من هنوز باور نکرده‌ام. حتّی بعد از آن یک ساعتی که مدام مشت می‌کوبیدی به شکمم.
تو این‌جایی بچّه. بیش‌تر از همه می‌دانی مادر دیرباور و متعجّبی داری. تو این‌جایی.
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
زینب ابراهیم زاده

بازگشت

دوباره برگشته‌ام به این‌جا. نه برای دلیلی که به چشم بیاید. مهم‌ترین دلیل‌اش این است که این روزها حالم معلوم نیست. اسیر تندباد شده‌ام. می‌روم، می‌روم، می‌روم و خسته می‌شوم و می‌بارم. گاهی شادم بی‌اندازه و گاهی غمگینم بی‌اندازه. و حالا خوب می‌دانم که درمان این درد‌ها فقط با نوشتن است. فقط وقتی می‌نویسم خودم را می‌کاوم. فقط وقتی می‌نویسم سردرمی‌آورم از حالی که دارم. فقط وقتی می‌نویسم حس می‌کنم زنده‌ام. همین است که حالا رو آورده‌ام به این‌جا. چهره‌ی شبکه‌های اجتماعی‌ام را نباید مخدوش کنم. نباید از واقعیّت‌های زندگی بنویسم. زندگی آن‌جا آنقدر عریان نیست که این‌جاست. زندگی آن‌جا آن‌قدر گریان نیست حتّی. من این‌جا هستم. من به این‌جا بازگشته‌ام که جزء آخرین سنگرهایم برای زنده ماندن است.

۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
زینب ابراهیم زاده